Transkription / Primo [562

excepta relatione. aliqui tex. nō habēt. et in prīcipio tertij capituli ſi pater inqͥt nō aliquid ad ſe nō eſt ꝙ refertur. ex hͦ videt̉ ꝙ rl̓o nō refert̉: ſed illud qd̓ refert̉ eſt aliquid ad ſe qd̓ ēt probat̉. qꝛ illd̓ qd̓ refert rl̓one nō eſt aliquid poſterius ea nec ſimul natura. ergo eſt prius naͣliter. ita eſt ad ſe. ⁊ debet eſſe de tex. ꝯuertendū ꝙ doc. in. 27. diſtī. monet tres queſtiones ad quas rn̄dens ẜm mentē propriam ibi Ad queſtiōes iſtas igr̄ rn̄deo ad pͥmaꝫ Ad primā qꝛ ratio verbi precipue acci pit̉ ab aug. li. de tri. ſupponēda ſūt que dā certa que ẜm ip̄m cōueniunt verbo poſt que v̓ba ab aliquibꝰ īmediate poni tur hoc.ſ. Et 2º per diuiſionē ſt̓ iª remo uenda ab oī eo qd̓ nō eſt verbū ſicut facit ph̓s 3º ethi. ad inquirendū genꝰ v̓tutꝭ vbi dicit illa que ſunt in anima vt po tentias ⁊ paſſiones ⁊ habitus 3º illis remotis que nō cōueniunt illi de quo ē ritur. ⁊ nō eſt de tex. ſed debet īmediate ſequi. ⁊ ex illis inueſtigandum. Duertendū eſt etiā ꝙ in 28ª do ctor monet duas queſtiones. ⁊ volēs reſpōdere ad primā facit duos articulos. In 2º vero articulo ibi. De ſcd̓o articulo dicunt ⁊cͣ. anteꝙͣ ꝯclu dat ibi. iō videt̉ dd̓ꝫ ꝙ ingenitū. aliqui ponunt in textu aliter dicit̉ ꝙ hoc poſi tiuū eſt eē a ſe. ⁊ hec dicit̉ eſſe intentioni Ricꝭ. ⁊ ꝙ eſſe a ſe eſt aliquid propoſituꝫ poſitm̄ circūſcriptū per ingenitū ⁊ pre ceſſit relationē ad finitū. qꝛ enī aliquid eſt a ſe: iō oꝫ ẜm Ricꝭ. ꝙ ab ipſo ſit om̄e eē ⁊ oē exiſtere. Contra. a ſe ſi eſt poſi tiuū aūt eſt abſolutū. ⁊ erit cōe tribus. aut rl̓m ⁊ nō ad prius qꝛ nō eſt niſi ne gatio relationis ad prius igr̄ erit ad fili um ⁊ ita ad ſe vel dicit filiationē ſi ē po ſitiuum vel ſi dicit habitudinē ad pre cedens erit negatio relatiōis. ⁊ ita nega eſt ingenitū. ergo nō eſt proprium poſi tiuū illius. ⁊ nō eſt de textu. Irca diſtin. 30ªᵐ doctor mouet duas qōes. ⁊ rn̄dens ad primā aucͣte ponit pº opi. Cōtra quā arguit ibi. Con tra illā opi. Quātū ad illud qd̓ dicit ⁊ arguit cōtra rn̄ſiones illius datas tam ad primā ꝙͣ ad 2ª. q. ⁊ anteꝙͣ arguat contra illud qd̓ dicimus ad. q. ibi. Contra illud qd̓ dicit̉ ad 2ª ſtatiꝫ po illa verba. Uniformiter ab ea appelaliqui tex. hn̄t. ꝙ.n. forma ſit in aliqͦ ⁊ tam ꝙ nō poſſit denomīari ab ea vt dicatur habes formā ꝯͣdictio eſt. qꝛ nō dif ferunt ꝯcretum ⁊ abſtractū forme niſi ī ſola denomīatione ſubiecti. ergo ꝙ cre atio actio ſit in deo. ⁊ tamē ꝙ nō poſſit denoīari ab ea ꝯͣdictio eſt ⁊ nō ē de tex. N di. 3. in deciſione queſtiōis doctor ponit ibi. Ad queſtionē videtur dd̓ꝫ qd̓ ⁊cͣ. tres ꝯditōes que requirunt̉ ad relationē realē in fine prime ꝯditionis ibi. quātum ad primā ꝯditionē ſt̓ iſta verba. Ꝙ ē magnitudo ſiue ſpecialius infinitas. ⁊ ſtatim pꝰ iſta. anteꝙͣ ponat 2ª cōditiōꝫ. multi volūt ponere. ⁊ hec probatur generaliuſ ꝑ oēſ rōes que fiunt ad on̄dendum eſſentiam primi eſſe infinitā: qꝛ oēs iſte cōcludunt ꝙ ex natura rei ipſa ſit infinita. ¶ Nā q̄ cūqꝫ via ad ipſa ſumatur ſiue in ratiōe principij effectiui ſiue finalis eminentis ⁊ menſurantis ⁊ participati que vie ta cte ſunt diſ. 2ª Omnia inquam ſunt ad ipſaꝫ.ſ. ꝙ ipſa eſt ibi ex natura rei circū ſcripto oī actu intellectus: qꝛ nulla depē dentia effectus infiniti vt participantis eſt ſub ratione ad aliquid ſub ratiōe for mali entis rationis ſicut probari poteſt per ratiōes. Cōtra 6ªᵐ opi. eſt igitur hͦ ex natura rei illd̓ qd̓ ponitur fundamē taliter proximū equalitatis ⁊ ratio fun dandi.ſ. vnitas. quia ẜm dam̄. c. 6. illic .ſ. in deo cōe eſt vnum in intellectu tm̄. ⁊ nō eſt de textu. Reterea in eadem diſtinc. 2. q. In reſponſione. ad primū ar ibi. Ad primū arguᵐ dico. poſt ſilla verba iſtud argᵐ licet alias fecerim