![]()
Liber a ſe non pōt: vt ſe ſolā videat Coheſerunt em̄ mirabiliter glutino amoris: ⁊ hec eſt eius immundicia: qm̄ dū ſe ſolē nititur cogitare. hͦ ſe putat eſſe ſine quo ſe non pōt cogitare. Cum igit̉ ei p̄cipit̉ vt ſeip̄am cognoſcat: non ſe tāqͣꝫ ſibi detracta ſit querat: ſed id qd̓ ſibi addidit detrahat. Interior eſt em̄ ip̄a: non ſolū qͣꝫ iſta ſenſibilia que manifeſte foris ſunt. ſed etiaꝫ qͣꝫ imagines eoꝝ q̄ in parte quadā ſunt aīe. quā habent ⁊ beſtie: qͣꝫuis intelligentia careant q̄ mētis eſt ꝓpria. Cū ergo ſit mens interior qͦdam mō exit a ſemetip̄a. cū in hec quaſi veſtigia multaꝝ intentionū exerit amoris affectū Que veſtigia tanqͣꝫ imprimunt̉ memorie: qn̄ hec que foris ſunt corꝑalia ſentiunt̉: vt etiam cū abſunt iſta: preſto ſint tn̄ imagines eorum cogitantibꝰ. Cognoſcat gͦ ſemetip̄am: nec qͣſi abſentē ſe querat: ſed intentionem voluntatis qua ꝑ alia vagabat̉ ſtatuat in ſeip̄am: ⁊ ſe cogitet. Ita videbit ꝙ nunqͣꝫ ſe nō amauerit: nunqͣꝫ neſcierit: Sed aliud ſecū amando cuꝫ eo ſe confudit ⁊ cōcreuit quodammō: atqꝫ ita dū ſicut vnum diuerſa cōplectitur: vnum putauit eſſe que diuerſa ſunt Quō mens cognoſcit ſeip̄am Capl̓. jx. Qn̄ itaqꝫ velut abſentem ſe querat cernere: ſꝫ pn̄teꝫ ſe curet diſcernere Nec ſe quaſi nō norit cognoſcat. ſed ab eo qͦ alterū nouit dinoſcat. Ip̄m em̄ quod audit: cognoſce. teip̄am. quō agere curabit ſi neſcit. aut qͥd ſit cognoſce. aut qͥd ſit teipſam. Si aūt vtrūqꝫ nouit: nouit ſeip̄am. qꝛ ita n̄ d̓r menti. cognoſce teip̄aꝫ. ſicut d̓r. cognoſce che rubin aūt ſeraphin. De abſentibus eī illis cre dimus: ẜm qd̓ celeſtes quedā ptātes eſſe p̄dicant̉. Neqꝫ ſicut d̓r cognoſce voluntatē illius hoīs. q̄ nobis nec ad ſentienduꝫ vllo mō. nec ad intelligendū p̄ſto eſt. niſi corꝑalibꝰ ſignis editis. ⁊ hoc ita vt magis credamꝰ qͣꝫ intelligamus: Neqꝫ ita vt d̓r hoī. vide faciē tuā. quod niſi in ſpeculo fieri nō pōt. Nā ⁊ ip̄a nr̄a facies abſens ab aſpectu nr̄o eſt. qꝛ nō ibi eſt qͦ ille di rigi pōt. Sed cū d̓r mēti. Cognoſce teip̄am. eo ictu qͦ intelligit qd̓ dictū eſt. teip̄am. cognoſcit ſeip̄am. nec ob aliud qͣꝫ eo qͦ ſibi pn̄s eſt. Si āt qd̓ dictū eſt nō intelligit: nō vtiqꝫ facit. hͦ igit̉ ei p̄cipit̉ vt faciat. qd̓ cū ip̄m p̄ceptū intelligit. facit. Nō ergo adiūgat aliud ad id qd̓ ſeip̄am cognoſcit. cū audit vt ſeip̄am cognoſcat. Cer te enim nouit ſibi dici. ſibi ſcilicet que eſt. ⁊ viuit. ⁊ intelligit. Sed eſt ⁊ cadauer. viuit ⁊ pecus. intelligit autem nec cadauer nec pecus. Sicut ergo ſeſe eſſe ⁊ viuere ſcit. quomodo ē ⁊ viuit intelligentia. Ꝙ mens noſſe ſe cupiēs nihil eorum de ſe opinari dēat de qͥbꝰ ſcit eē dubitādū. Ca. x. Um ergo: verbi gr̄a: mens aereꝫ ſe putat. aerē intelligere putat. Se tn̄ intelligere ſcit. aerem aūt ſe eſſe nō ſcit. ſed putat. Se cernat qd̓ putat. cernat qd̓ ſcit. hoc ei remaneat. Un̄ ne illi quidē dubita uerunt. qͥ aliud atqꝫ aliud corpꝰ eſſe mentem putauerūt Neqꝫ em̄ oīs mens aerem ſe eē exi ſtimat. ſꝫ alie ignē: alie cerebrū. alieqꝫ alid̓ corpus. ⁊ aliud alie. ſic̄ ſupra cōmemoraui. oēs tn̄ ſe intelligere nouerunt ⁊ eſſe ⁊ viuere. Sed ī telligere ad id qd̓ intelligunt referunt. ec̄ aūt ⁊ viuere ad ſeip̄as. Et nulli eſt dubiū. nec quē qͣꝫ viuere qͥ non ſit. Ergo ꝯſequenter ⁊ eē ⁊ vi uere id qd̓ intelligit. non ſicuti eſt cadauer qd̓ nō viuit. nec ſicuti viuit aīa q̄ nō intelligit: ſed ꝓprio quodā eodēqꝫ p̄ſtantiore mō. Itē velle ſe ſciunt. neqꝫ hoc poſſe quēqͣꝫ qui non ſit ⁊ qͥ non viuat pariter ſciunt Itēqꝫ ip̄am volunta tem referunt ad aliquid qd̓ ea voluntate volunt. Meminiſſe etiā ſe ſciunt. ſimulqꝫ ſciunt quod nemo meminiſſet niſi eſſet ac viueret. Sed ⁊ ip̄am memoriam referimus ad aliqͥd quod ea meminimus. Duobus igitur horum trium memoria ⁊ intelligentia multarū reruꝫ noticia atqꝫ ſcientia ꝯtinentur. Uoluntas āt adeſt. per quā fruamur eis vel vtamur. Frui mur enim cognitis. in quibus volūtas ip̄is ꝓ pter ſeip̄a delectata conquieſcit. vtimur vero eis que ad illud referimus quo fruendum eſt Nec eſt alia vita hominū vitioſa atqꝫ culpabi lis. qͣꝫ male vtens ⁊ male fruens. De qua re n̄ eſt nunc diſſerēdi locus. Sed quoniam de na tura mentis agitur. remoueamus a conſideratione noſtra oēs noticias que capiūtur extrinſecus per ſenſus corporis. ⁊ ea q̄ poſſumꝰ oēs mentes de ſeip̄is noſſe. certaſqꝫ eſſe diligentius attendamus. Utrum enim aeris ſit vis viuendi. reminiſcendi. intelligēdi. volēdi cogitandi. ſciendi. iudicandi. An ignis. an ce rebri. an ſanguinis. an athomoruꝫ. an preter vſitata quattuor elementa. quinti neſcio cuiꝰ corporis. an ip̄ius carnis noſtre compago. vl̓ temperamentum hec efficere valeat. dubita uerunt hoīes. ⁊ alius hoc: alius aliud affirma re conatus eſt. Uiuere ſe tn̄ ⁊ meminiſſe. ⁊ in telligere. ⁊ velle. ⁊ cogitare. ⁊ ſcire. ⁊ iudicare quis dubitet. Qn̄ quidem etiam ſi dubitat vi uit. ſi dubitat vnde dubitet meminit: ſi dubitat dubitare ſe intelligit. ſi dubitat certus eſſe vult. ſi dubitat cogitat. ſi dubitat ſcit ſe neſcire. ſi dubitat iudicat non ſe temere conſentire oportere Quiſquis igitur aliunde dubitat 