Seite
caſu quam ſecundo de conſue. cum dilectus. ⁊ quod dixi de tranſla. c. vlt. ſuper vlti. glo. ⁊ quod no. in clemen. de offi. de leg. c. vni. in magna glo. Ona fides lxxxiij. non patit̉ qͣſi nō ſuſtinet: non permittit ⁊ ibi exactam hoc proprie eſt qd̓ ſoluit̉ ab initio ff. de ver. ſig. ſi debitor. habet tn̄ hͦ locū etiam cū debens nulla coactiōe adhibita qd̓ debebat ſoluit. ſatis enī eſt ꝙ exigi poterat ab initio ex quo debebat vt in. l. pre. exi­gat̉ ab eodem nec obſt. ff. de noua. l. fundū cornelianū nam ibi erant ſolutiones diuerſe. ⁊ ex diuerſis cauſis ducētes ori ginem ⁊ ideo exactio vniꝰ non impedit̉ per exactionem al­teriꝰ niſi omnes cāe eſſent lucratiue. ff. de ac. ⁊ ob. l. omnes. Item in illa lege vna obligatio erat ſuper fūdo alia ſuꝑ eſti matione ⁊ ſic ſuper diuerſis ꝓcedit duplex exactio ⁊ nō ſuꝑ vno. Dy. ponit hunc caſum de eo qui prius ſtipulatur fūdū poſtea nō aīo nouādi ſtipulatur quāti fundus ē conteſtata lite ſuper fundo ſi deterrioret̉ ſine culpa debitoris cōſidera tur p̄ſens eſtimatio ſed in altera petitione venit eſtimatio q̄ fuit tēpore ſcd̓e ſtipulationis. Prima. glo. dicit vnde ſū pta ⁊ ponit exemplum dicens etiam in penis regulam pro­ceder̄. ſecundo dicit regulam veram vbi vnica exactio con petit. tertio arguit ad queſtioneꝫ. In glo. prīa ibi bona fides ſequitur nō patitur vt bis idem exigatur ⁊ ibi.§. cōdi natio. ſi ego legatarius ſub cōditione egi cōtra heredem de tabulis exhibēdis ⁊ qꝛ non exhibuit cōdēnatus ē ad ītereſ ſe ideſt ad ſolutionē legati exiſtente poſtea conditione non agā ad legatū ſecus ſi illud intereſſe fuiſſē conſecutus a te tio non exhibente vt ibi ⁊ ibi oēs. cōdēnatus ad certum tem pus in exilium ſi tēpus perfecerit in carcere vlterius in exili um non mittitur ⁊ ibi.§. ſed ſi plures in. l. aquilia pena vniꝰ nō liberat aliū. In glo. i. ibi ab eodem dicebat ergo Dy. regulā ītelligēdā ne ab eodem exigat̉ vel ab eo ꝗ ab ex acto cauſam habet vel qui contra exactu eſſet habiturus regreſ­ſum ⁊ ſic ſoluitur de illo ꝗ dolo deſijt poſſider̄ a quo lꝫ agēs cōſecutus ſit eſtimationeꝫ nihilominus agit ad rem contra poſſeſſorem. ff. de peti. here. nec vllam.§. Item ſiquis. de ſo­lu. ſtichuꝫ.§. dolo. dicit tamen per. l. ff. ſi fa. fur. fe. dicatur. l. quotiens ⁊ de re. eo. qui ſub tu. vel cu. l. illicite ⁊ de re iud. ſi quis dolo.§. ſi quis creditorem ꝙ petēs ab alio ꝗ contra ali um habiturus eſſet regreſſum audit̉ per p̄alle.§. Item ſi ꝗs ⁊.§. dolo ⁊.§. condēnatio ⁊ ibi.§. ſed ſi plures. Hoſti. in dec. ij. quod metus cauſa. dabat doctrinam ꝙ vno ſoluente alij obligati liberantur quādo petit actor quod ſibi abeſt ⁊ eis adeſt vel quādo pena pro. priuato cōmodo eſt inducta: ſecꝰ ſi petatur quod eis non adeſt vel cum pena pro publico cō­modo inducta eſt vel eſt pura pena ibi videas ſuꝑ glo. j. Ic diſputanda videtur maͣ de qua remiſi ī gl. an res ⁊ pena ſimul peti poſſūt. Et eſt opi. dicēs ꝙ ſi pena ſuccedit loco rei debet petens altero eſſe cōtētus. ff. pro ſo. ſi quis a ſocio ⁊. l. ꝙ ſi. ⁊. ff. de acti. ēp. l. predia facit hec regula ſi non ſuccedit loco rei tūc peti poſ ſit vtrūqꝫ. ff. de arbi. ſi quis rem. Hanc poſuit Archi. in pre. can̄. ſi eccleſie. ⁊ vide qd̓ not. xij. q. ij. ep̄s ⁊ mācipiuꝫ in vlt. gl. Sꝫ quia Ia. d̓ bel. diſputauit ⁊ ſoluit diſtinguēdo an pro miſſor pene ꝯuenerit aliꝗd dare tradere vl̓ facer̄ ipſi ſtipula tori aut alteri qͣꝫ ſtipulāti aūt ꝯuenit ſtipulanti aliꝗd facere corā iudice vl̓ arbitro aut cōuenit n̄ facer̄ ⁊ qōnē ad lr̄am poſuit ſuꝑ. l. ſi pacto. C. de pac. ⁊ d̓ maͣ ēt per eū ſuꝑ. l. fi. ff. d̓ eo qd̓ cer. lo. ⁊ vtrūqꝫ habet̉ ideo nō inſiſto. ⁊ vide ꝑ Rof. rubrica d̓ acti. ex ſtipulatu ad īcertū. v̓. q̄rit̉ ſi ꝓmitto cum ſe quētibus ⁊ ꝑ cy. poſt pe. C. de trāſac. cū ꝓponas. vide ēt qd̓ ſcripſi poſt Hoſt. de ar. dilecti ſuꝑ vl. gl. ⁊ facit qd̓ ip̄e no. in ſū. de ar.§. qualiter. v̓. ſꝫ nunꝗd religioſi cū ſe. Hoc āt ſcias ꝙ ad r̄gulā ꝑtinet ꝙ ſiue pēa ꝯuētiōal̓ ſuccedat loco rei vt .sͣ. dixi. ſiue loco inter eē totius dꝫ actor alteruꝫ eliger̄ ⁊ illo eē cōtētus ꝑ leges p̄dictas ſi ꝗs a ſocio ⁊. l. p̄dia. ff. de pac. reſcriptū.§. ſi pacto. niſi qͣtenꝰ vnū excederet reliquū vt ibi. ad p̄dicta facit. ff. ꝗ ſat. da. co. l. ij.§. fi. ⁊ ſi ꝗs ī ius vo. no. i. l. fi. vbi de hoc ⁊ sͣ. d̓ fideiuſ. c. ij. ⁊. iij. Et ſit rō qꝛ pēa ī eo ꝙ cō currit ſuccedit loco ītereē ⁊ bis idē vr̄ eē d̓ductū ī vtraqꝫ ob ligatiōe ⁊ iō ſufficit alterū ſolui vt h̓ ⁊. ff. de v̓. ob. l. ꝗbis idē. ſꝫ ſi apponit̉ loco ꝑticularis īter eē vt qꝛ illd̓ ꝑticulare ſtipu­latus ſuꝫ ſi mutuū n̄ reddas certa die tūc ẜꝫ Pe. p̄dictū po tit̉ vtrūqꝫ. ff. de ac. ⁊ ob. traiecticie ī pͥn. Si āt dubitat̉ an lo co ītereē an̄ ꝑꝑ puniēdā cōtumaciā vl̓ cōtēptuꝫ ſit appoſita p̄ſumēdū vr̄ ꝙ loco īteree. ff. ſi ꝗs ca. ſi duo. ſꝫ vbi apparet ꝑꝑ puniēdā ꝯtūaciā vl̓ cōtēptū appoſita nō ē locꝰ regl̓e cū tūc nō ideꝫ ſꝫ diuerſuꝫ ſit ꝙ petit̉ ibi vide pleniꝰ vbi remiſi. Huius littēte. B. vnica. regula reſtat. Onafides vt sͣ. Ona fides tantundē poſſidenti parat quantum veri­tas quotiens lex impedimento non eſt. Ertū lxxxviij. ⁊ vltima dicit Dy. ꝙ ſic̄ fa­cere ẜꝫ verba legis ⁊ ẜꝫ ſnīam. Item ẜꝫ ſnīaꝫ tm̄ non ẜuatꝭ verbis ſūt paria. ff. de v̓. ſig. nomīs.§. v̓bū. ita eꝯͣrio facer̄ ꝯͣ verba ⁊ ſnīaꝫ ⁊ face̓ ꝯͣ ſnīam tm̄ paria r̄putāt̉ alle. leges qͣs alle. h̓ glo. ſi dicit hāc mētem huiꝰ regule. Prīa glo. ponit exemplū ⁊ pro maͣ remittit. In. j. glo. ibi ſi cū eſſem. ſi mulier cū v̓e fideiuberet ꝯſtitu it pͥncipalē d̓bitricē ī fraudē ꝯpetit velleyanū. ⁊ ibi fra. fi­fraus legi cū ſit qd̓ fieri noluit aūt vetuit. In gl. i. ibi qͣꝫto dy. h̓ ꝓſequēs illos qͣttuor modos fraudis ibi notatos dic̄ alios quos ibi ſcripſi ſatꝭ r̄dubiciles ad illos. tractat ⁊ h̓ de eo qd̓ ibi ſcripſi an licet offendere verba ⁊ non mentem. Ec regula fac̄ ad q̄ſtioneꝫ diſputatā hic per do. Guil. de petra lata de monacho qui bene defert habitū mona chalē ſed coopertū habitu clericali ꝙ ſit apo­ſtata qd̓ vr̄ hodie approbatū per cle. de vi. ⁊ ho. cle. qm̄ ī pͥn. ⁊ v̓. at religioſi vbi d̓ hͦ. Propter qd̓ abbreuiat̉ qō h̓ addā qd̓ allegationibus ꝯͣrijs rn̄debo ⁊ noua iura ꝯiūgā. ad qōeꝫ primo allegabat̉ ꝙ n̄ eēt apoſtata qꝛ d̓ hoc iura tractantia loquunt̉ de his ⁊ relicto hītu ⁊ ordine ad ſeculū redeūt de apoſ. c. i. ⁊. c. tue. ⁊. l. di. c. vl. ſꝫ iſte n̄ dimiſit habitū ergo ⁊c̄. Ad hoc reſpōdetur in fi. Itē qꝛ monitio nō proceſſit ar. de ſen. excō. in audientia ⁊. c. contingit. iſte nō eſt caſus quo requiritur mōitio vt patet. sͣ. eo. li. ne cle. vel mo. c. ij. ⁊ vide tur ſufficere veritas habitus in effectu de cōſue. quanto ī fi. ⁊ opinio debet cedere veritati de re iudi. cū īter vos. Facit C. plus valere qd̓ agitur per totū. item veſtis clericalis tan qua ſuperflua non debet vitiare. ff. d̓ ver. ob. que extrinſecus de reg. iur. non ſolent. nec vtile per inutile vitiatur. xij. q. ij. ſ. quos. Reſpōde ad predicta ꝙ v̓itas mōachatus non to­litur per opinionem putantium eum clericū nec per veſtem ſuperfluam vel inutilem ſed ſtante monachatū ex culpa liga tur. Et iſte mōachalis habitꝰ religioſo adheret. ergo ſit reli gioſus. ff. de rei ven. que religioſis. vt ſic magis dignum at­trahat ad ſe minus dignū de conſe. eccle. vel al. quod in du bijs in commiſcibilibus ⁊ his que inſeparabiliter adherent ⁊ ſine vitio procedunt predicta. hic ſecus per omnia. ⁊ facit de vi. ⁊ ho. cle. cum decorē. puto ꝙ precedentē. c.ſ. deus qui voluit allegare ſed iſtud de pape licētia. Item iſte nō muta­uit animū ergo nec habitū dimiſiſſe detur ar. ij. q. iij. preua ricator. Item deus carnē noſtraꝫ veluti quoddā velamen induit. xxij. q. ij. vtilem ⁊ nihilominus vera deitas in ſuo ſta tu permāſit. adde ⁊ vera humanitas de here. cum xp̄s ī cāu qui ſequitur cedit natura miraculo d̓ cele. miſ. cū marthe.§. q̄ſiuiſti. ſic ⁊ in ſacramento altaris eſt verum corpus lꝫ ſub ſpē panis ⁊ vini: de cōſe. di. ij. veruꝫ ⁊ in dubio preſumit̉ ī me liorem partem de reg. iur. eſt ote ſed hic ī facto nil dubium. Ecōtra ꝙ apoſtata videat̉ qꝛ iſte cū bone ⁊ aſino vult arare quod hodie non licet. sͣ. de apoſ. quidam. Item qꝛ iſte in habitu ſuo religionem nō oſtendit vnde fingit̉ habtum di miſiſſe: de ſen. excō. cōtingit. ij. ⁊ per exteriorem habitū pre­ſumimꝰ eius mentē mutatam de p̄ſū. ex ſtudijs. Itē ſi habitꝰ iſte eſt