Seite
cum der. vlt. sͣ. eo. li. de ſen. excō. idem ſi aliquibꝰ epiſcopis olim cōceſſa fuiſſet celebratio cum altari viatico pondera­ta hodie dec. vlt. de p̓uileg. sͣ. eo. lib. īmo qn̄ ex diuerſis cau ſis in vnū recidit ius ſuū ⁊ alteriꝰ ſic actus vniri vidētur ꝙ vbi pͥus duo reqͥrebāt̉ ſufficiat vnꝰ vt in ꝯfirmatore ad quē deuolutum eſt ius eligentiuꝫ ſuꝑ quo vide qd̓ plene ſcripſi de elect. ne ꝓ defectū ſuꝑ v̓ſic. ordinare. Ex quo ergo gnaͣl̓ ⁊ ſpecialis licentia cadit in vnuꝫ vnicus erit actꝰ vtriuſqꝫ lꝫ ſi latior eſſet vna licētia qͣꝫ alia illa latior vti poſſꝫ ſemel qd̓ notat̉ de teſta. raynutius in glo. antepe. ⁊ ne ſe. vacante. c. j. in magna glo. Quarto ſi ꝓbemus ꝙ gnaͣlis licētia non extendat̉ ad iſtū patebit ꝙ ſibi cōpetit vnꝰ ſolus ingreſſus ſed lex dicit ꝙ gnaͣlis ſubſtitutio quā fecit teſtator de here­dibus nō extendit̉ ad heredes in re certa ſpāliter inſtitutos quos ſpecialiter inuicē ſubſtituerat. ff. de vulg. ⁊ pupil. ſub­ſti. coheredi.§. qui patrē facit. ff. de verb. oblig. doli clauſu­la ergo vel titiꝰ non cōprehēdet̉ in gnaͣli vel ſpecial̓ in gnaͣ li intelliget̉ cōfuſa. facit. C. de pac. debitori. de fideiuſſ. cum ſcd̓m ad. l. falc. in imponēda. vel dicet̉ reuocata ar. ff. de ali. ⁊ ci. leg. l. libertis. ij. in pͥnc. vbi gnaͣle legatū oīum liberto­rum factū in codicillis ꝓ alimētis tollit ſpeciale certoꝝ li­bertoruꝫ factū in eadē cauſa in teſtamento. Et ſi hec ne garētur ſaltē dicet̉ ꝑ vſum gnaͣlis renunciatū ſpeciali qd̓ ꝓ cedit nō ſolum in incōpaſſibilibꝰ vt sͣ. ſed etiā in ambitioſis de p̄ben. de multa. sͣ. eo. lib. de reſcrip. gratia ⁊ cle. eo. ti. gra­tie facit. xij. q. ij. bone rei de dona. apoſtolice. Iterū ſi negat̉ renūciatio ille tamen lꝫ due habebūt vnum effectū. hinc eſt qd̓ ſi miles elegit teſtari iure cōi lꝫ per hoc nō renūciet pͥui­legio militari vt sͣ. nō tamen faciet duo teſtamēta ex duobꝰ dilectos in pͥn. sͣ. e. li. de reſcrip. cū aliꝗbꝰ. ſecus enī ſi de illa ꝯſtaret facit. sͣ. e. li. de ſen. excō. c. fi. in fi. ⁊ ꝙ ibi no. in vlt. gl. Quarto conſtat duas indulgētias quo ad perſonā titij eſſe cōpaſſibiles ⁊ nullā habere repugnantiā ⁊ ſic vſus licē tie gnaͣlis vſuꝫ penalis nō impedit. vnde miles qui elegit te ſtari iure cōi per hoc nō renūciat pͥuilegio militari. ff. de mi­li. teſta. l. iij. facit. ff. de priuil. cre. l. antepe. Item ſi de pu blico crimine ꝯͣ me cōmiſſo aliquem criminaliter accuſaui ⁊ vt quilibet de populo admiſſus fui. inſti. de pu. iudi. in fi. ff. de ꝓcur. mutus.§. in popularibꝰ. nihilominus de hoc ciuili ter agam ꝓ meo ſpeciali intereē. ff. de priua. delic. l. ij. ⁊. iij. ⁊ vna actio ꝑ alterā nō tollit̉. C. de fur. ancille. ff. de cōdi. fur. ſi ꝓ fure. C. qn̄ ciuilis act. l. vni. niſi ſint p̄iudiciales ⁊ incō­paſſibiles tales ꝙ vniꝰ electiōe tollat̉ altera. sͣ. eo. lib. de po ſtu. pre. c. vni. de elect. vt quis duas vbi de hoc. ⁊ hoc eo. ti. nullus pluribꝰ. lxxxj. di. ſi quis ſacerdotū. ſed iſte indulgen tie non ſunt tales vt p̄dixi ergo ⁊c̄. Quinto inducit̉ ca­ſus legis. ff. de ali. ⁊ ci. leg. l. alio.§. eum quoqꝫ vbi ſi patro­na legauit oībus libertis veſtes ⁊ cibaria que viua p̄bebat ⁊ vni ex illis reliquit viginti aureos annuos ⁊ frumentū me ſtrum iſti debebit̉ vtrūqꝫ legatuꝫ gnaͣle ⁊ ſpeciale: ſic ⁊ iſte gnaͣli ⁊ ſpeciali licētia vti poterit ⁊ ſic ſcd̓o ingredi poterit. In ꝯͣrium inducit̉ regula odia. eo. ti. nam cum oē ius cō mune vel priuatū reſtringat̉ ſi eſt odioſum vt ibi cū ꝯcord. ⁊ iſtud ſit tale vt ꝓbatur. sͣ. eo. lib. de ſta. re. c. vni. xviij. q. ij. in decima. vbi dicit̉ ꝙ ad talia monaſteria dꝫ eſſe rarus ac­ceſſus ⁊ breuis locutio ad idē. c. ibi ſequens ⁊. c. diffinimꝰ. I li. xj. di. ad reatū. sͣ. de vit. ⁊ ho. cle. monaſteria. ergo ſtricte interpretabimꝰ ⁊ dicemus vnico ingreſſu cōſumptā vtran­qꝫ licentiā ad qd̓ bn̄ facit. sͣ. eo. lib. de p̄ben. nō pōt.§. j. de offi. or. c. ordinarij in fi. de fi. p̄ſby. c. j. ff. de leg. iij. fideicōmiſ ſa.§. ſi quis. x. Secūdo conſtat ſpeciē p̄ualere generi vt hic ſed ſcd̓a ſpālis licentia ante vſuꝫ pͥme iſti cōceſſa nō fcā mentiōe de pͥma nō daret ei duplicem ingreſſuꝫ facit de re­ſcrip. ex tenore ⁊. c. in noſtra. vbi pꝫ hoc in litteris ad lites ⁊ bn̄ficialibus multominꝰ ergo dabit̉ hic gnaͣlis. Tertio habemꝰ exempla diuerſa in iure ꝑ que ꝓbat̉ ꝙ ſi priuilegiū aliquibꝰ cōceſſuꝫ poſtea oībus concedat̉ ꝑ ius cōe illud pͥ­uilegiū poſtea nil opitulat̉. pꝫ hoc ꝑ. c. xxiij. di. cōis filiꝰ cō­iunctū cum capitulis. xciij. di. diaconus in cōuentu. xj. q. iij. ep̄us p̄ſbyter. Item pꝫ ꝑ. c. ꝙ nō nullus de pͥuile. cōiunctū iuribus cōi ⁊ militari ſed vnum tm̄: ſic ſi ꝓpter ꝓpriū inter­eſſe actionē habeo ꝯͣ plures lꝫ ꝯͣ vnum intentādo alteri nō renūciem ſi tamen ab vno conſequor intereſſe contra alios non ago. ff. de eo ꝑ quē fac. eſt. l. j.§. ſi plures ⁊ no. de re. ec­cle. nō alie. ſi quis. facit hoc eo. titu. bona fides. ex his con cluditur ꝙ etiā ceſſante confuſione ⁊ renūciatione de qui­bus. sͣ. vnicus tamen erit effectus ⁊ ſic vnus ſolus īgreſſus facit. ff. quib. mo. pig. vel ypothe. l. ſi deferente. Quinto inducūtur aliqua iura que caſuum queſtiōis de­cidere vident̉. primū eſt de preben. ſi pauper. sͣ. eo. lib. vbi ſi mandabat̉ ꝓuideri per epiſcopū titio in forma pauperū ⁊ ille conſecutus eſt beneficiū a quocūqꝫ epiſcopus vlteri nō tenet̉ quaſi concedentis ⁊ impetrātis intētio lꝫ per illuꝫ moduꝫ ſit impleta. ſic ⁊ hic ſufficiat titio ꝙ ſemel ingreſſus quod plus eſt ex facto ſibi licētiam concedentis. Item ſi legauit quis alimenta libertis ſcilꝫ cibaria ⁊ ve ſtiaria ⁊ vni illorum legauit certam quātitatē ꝓ alimentis vtrūqꝫ legatum nō debetur. ff. de ali. l. alimenta.§. baſilice. ⁊. l. ſtichus in pͥnc. ad idem lex que dicit ſic. filia legatoꝝ nō habet actionē ſi ea que in teſtamento reliquit viuꝰ poſtea pater in dotem dedit. C. de le. l. filia. ſicut ergo his caſibꝰ nō duplicat̉ beneficiū vel legatum ita nec in terminis queſtio­nis duplicatur ingreſſus nec iuuat eum ꝓteſtatio quam fe­cit que ſi ſit iuris conſeruatiua nō tamen eſt tributiua iuris noui. vnde ſi nō competebat iſti binus ingreſſus ꝓteſtatio ſibi illum aquirere nō potuit. Soluēdo diſtinxit aūt in vtraqꝫ predictaꝝ licentiaꝝ exprimit̉ cauſa ingreſſus aut in nulla aūt in altera tantum maxime in ſpeciali. pͥmo caſu aut vtrobiqꝫ cauſa eſt eadem aut oīno diuerſa. ſi eſt eadeꝫ puta qꝛ in vtraqꝫ dicit̉ ꝙ ingredi poſſint ad viſitandū reliquias ſancti vl̓ ſimile ſufficit vnus ingreſſus. facile patet exemplū ſi dum conſanguinea mea vellari debeat obtinui hanc licen tiam que licentia poſtea ꝓ illo actu oībus data eſt hanc par­tem ſolutionis probent iura que vltimo allegaui. Dixit etiā ꝙ forſan idē ſi cāe ſint diuerſe. tales tn̄ vno īgreſſu po terant cōmode expediri vt ſi gnaͣl̓ ꝑmittit viſitationē ſctī. ſpāl̓ ꝑmittit viſitiōeꝫ ſororis q̄ breuis ⁊ cōpendioſa eſſe dꝫ vt dixi in pͥnc. ſcd̓e ꝑtis. Si v̓o cauſe exprimūtur oīo di uerſe. que ſimul veriſimil̓r ex facto vel temꝑe expediri non poſſunt qd̓ facile accideret ꝓpter tumultū generalis ingreſ ſus iterum ingredi poterit ad expediendā cauſaꝫ expreſſaꝫ ad hoc iura prius allegata. Item ſi dies licentiarū eſſent oī nō diuerſi. qꝛ quod facit diuerſitas cauſe hoc faciet diuerſi tas dierum vt nō poſſit cenſeri vnus ingreſſus confuſus in alio. sͣ. eo. lib. de cōſti. c. j. In tertio mēbro pͥncipali quan do in altera tantuꝫ ⁊ maxime in ſpeciali expͥmit̉ cauſa tꝫ qd̓ ſupra ſcilicet diſtinguenduꝫ an ſimul potuerit expediri nec ne. In ſecundo vero principali mēbro quando in neutra ex primitur cauſa vel tempus ſed ſimpliciter eſt data licentia tunc in hac materia reſtringibili ⁊ odioſa ſtricta preſuma­tur intentio concedentis ad primaꝫ vicem tantum qualiter cunqꝫ ingrediatur maxime per allegata in princip. ſecunde partis cum preſumit̉ epiſcopum publicam vtilitatē ⁊ hone ſtatem que verſatur in hoc velle tueri. hec vera niſi de ipſi intentione aliter appareat cui tunc ſtabit̉. dixi aūt per hāc diſtinctionē iuri equitati ⁊ honeſtati conſonā. j. diſ. conſue­tudo ſolui contraria. Huius littere. G. vnica eſt regula. ffoꝝ. ſicut ⁊ noſtra. Eneraliter cum de fraude diſputat̉ non quid habeat actor ſed quid per aduerſariū habere non potuit cō­ſiderandum eſt. Quia ſub hac littera. H. nullā habemꝰ regulā quas legiſte habent hic inſeram. Eredem eiuſdē poteſtatis iuriſqꝫ eſſe cuius fuerat d̓ functus conſtat. Eredis nihil aliud eſt qͣꝫ ſucceſſio in vniuerſuꝫ ius qd̓ defunctus habuerat. Hoc