Seite
minoris vl̓ dotalis q̄rela officioſi ⁊ his ſimilia ⁊ ī his iudex denegat miniſteriū ſuū nō aperiat viā periurio de iureiurā. ſi vero ⁊. c. verū ⁊. c. mulieri. C. ſi aduer. vē. l. i. de īdic. vidui. .l. ij. ⁊ ſic loquātur ꝯͣria facit ad diſtīctionē d̓ bap. maiores .v. Item queritur. vnde fateor ꝙ argumenta illa concludūt ſcꝫ ꝙ ſi adierit iſte iudicem ⁊ peteret ſibi dari licentiā ſecun do teſtandi ꝙ nō audiret̉ ſic ⁊ in matrimonio de ſpō. ex litte ris. ij. ⁊ ſic ſit reſponſum. ad id quod dr̄ qͣrto de eo qui iura­uit nō accuſare. Ad. d̓c. primā de ſepul. reſpōdeo illud ſpāle in odiū allicientiū ad ſepulturā eligendam. Itē dico ꝙ illa nō ꝯcludit ad quod īducit̉ ſed potius cōcludit ꝙ neutrū va let ⁊ ꝙ illū oꝫ decedere inteſtatū quod verū in caſu expreſſo circa cimiteriū.n. ſuū potuit papa ſtatuere quod voluit non ſequit̉ per hoc ꝙ idē potuiſſet in patrimonialibus facit qd̓ no. eo. ti. in regula poſſeſſor. Itē pōt eſſe rō. qꝛ is quē cōſtat deceſſiſſe ī mortali nō ſepelitur ī cimiterio eccleſie. xxij. q. v. placuit de tornamētis. c. i. d̓ rap. ſuper eo. Ad allegata quinto dico ꝙ profeſſus cenſet̉ mūdo mortuus. xvj. q. i. pla cuit. ij. quod nō eſt in ſimpliciter iurāte ⁊ ille caret proprio iſte nō. Ad vltimo alle. rn̄deo periurū nō ſemper infamē probatur hoc de teſti. teſtimoniū.i. rn̄. ⁊ facit quod no. ff. de his qui no. infa. l. lutius ⁊ qd̓ no. vj. q. i. c. ij. Item de. ſꝫ. non dꝫ intelligi de omnibus legitimis actibus ſꝫ de quibuſdam alias nec vendere poſſet nec matrimoniū ꝯtrahere qd̓ ē fal ſum ⁊ facit de hereti. excōicamus.§. credētes vbi infami ſpā liter infligitur hoc in penā. ⁊ facit qd̓ dixi eo. ti. actus ⁊ ſatꝭ eſt talem expreſſe nō prohibitum vt ſupra dixi. Itē tunc ſolū eſt periurius cū perfectum ē teſtamentū quare factum vide retur a nō periuro ⁊ facit qd̓ ſcripſi de regula. vidua de ſen­exco. ꝯtingit.i. hoc tn̄ dictum ſic allegando per ea que dixi de coniu. ſer. c. fi. ſuper vlt. gl. Eſt autē aduertendum ꝙ in qōe dubitari poſſet an illud iuramentū habeat vim verbo rum derogatoriorum vt neceſſe ſit de primo mentionem fue ri in ſecundo. Itē an̄ ſufficiat generalis an requiratur ſpeci­alis ⁊ expreſſa de primo puto ꝙ ſic ſi iuramentum īteruenit in teſtamento. ſi vero poſtea ex interuallo non credo facit pͥ alle. l. ſi quis in prin. ⁊ quod ibi no. ff. de le. ij. cum pater.§. fi. lius matreꝫ de le. iij. cum quis.§. codicil. ff. de fideiuſ. l. lutius in fi. cum ſi. de ſecundo dixi. sͣ. poſt Dy. Regule. fforum. huius littere. Q. ſunt he. Ui actiōeꝫ hꝫ ad rē recuperādā ipſaꝫ rē haber̄ videt̉. Ue legant̉ a mortuis nobis ad heredē noſtrū trāſeūt eorum cōmodū per nos his quorum in ptāte ſumus eodeꝫ caſu acquirimus aliter atqꝫ cum ſtipulati ſumus. nā ⁊ ſub­cōditione ſtipulantes omnimō eis acquirimus etiam liber­tatem a nobis preſtari a dominis conditio exiſtat. Ui cū alio ꝯtrahit vel eſt vel dꝫ eē non ignorans con ditionis eius. heredi auteꝫ hͦ imputari non poteſt cū nō ſpō te cū legatarijs contrahat. Non ſolet exceptio doli nocere his quibus voluntas teſtatoris non refragatur. Uotiens dubia eſt interpretatio libertatis ſecundum libertatem. reſpondendum erit. Uatenus cuius īterſit in facto nō in iure cōſiſtit. Ui poteſt inuitus alienare multomagis ⁊ ignoranti­bus ⁊ abſentibus poteſt. Uod initio vitioſuꝫ ē nō pōt tractu tꝑis conualeſcer̄. Vod attinet ad ius ciuile ẜui ꝓ nullis habent̉ nō tn̄ a iure naturali qꝛ ad ius naturale attinet omnes equales eſſe. Ui in alterius. vide. sͣ. eo. cum quis in ius in ſuffra. Vod a quoquam pene nomine exactum eſt id eidem reſtituere nemo cogitur. Uicquid calore iracūdie vel ſit vel dr̄ nō prius ratum eſt qͣꝫ ſi perſeuerantia apꝑuerit iudiciuꝫ animi fuiſſe: ideoqꝫ breui reuerſa vxor nec diuertiſſe videtur. Ui ſine dolo malo ad iudiciū ꝓuocat n̄ vr̄ morā facer. Uotiens idem ſermo duas ſentētias exprimit ea po­tiſſimū accipiatur que rei gerende aptior eſt. Uo tutela redit eo hereditas ꝑuenit niſi cum femine heredes intercedunt. Nemo poteſt tutorem dare cui quam niſi ei quem in ſuis heredibus cum morit̉ habuit ha bituruſue eſſet ſi vixiſſet. Ui factum id vr̄ eſſe quod de re quis cum prohibetur fecit. Clam qd̓ quiſqꝫ cū contro uerſiam haberet vel ſe habiturum putaret fecit. Ue ī teſtamēto ita ſunt ſcripta vt intelligi nō poſſunt per inde ſunt ac ſi ſcripta non eſſent nec paciſcendo nec legē dicēdo nec ſtipulādo quiſquā alteri cauere poteſt. de dubitationis tollende cā contractibus inſerūtur ius commune non ledunt. Uam diu valere poſſit teſtamentum taꝫ diu legitimus heres non admittitur. Uotiens duplici iure defertur alicui ſucceſſio repudi­ato nouo iure qd̓ ante defertur ſupererit vetus. Uotiens vtriuſqꝫ cauſa lucri rō vertitur is preferen­dijs eſt cuius in lucro cauſa in tempore precedit. Ui vetāte p̄tore fec̄ h̓ aduerſus edictū feciſſe ꝑpēdit̉. Ue propter neceſſitatem recepta ſunt non debent in argumentum trahi. Ui rem alienā d̓fendit nunqͣꝫ locuplex habetur. Ut pōt facere vt poſſit cōditioni pere iā poſſe pere vr̄ Uod ꝗs ſi vellet haber̄ nō pōt id repudiare nō pōt. Ui in ius dominiūue alterius ſuccedit iure eiꝰ vti dꝫ Nemo vr̄ dolo exequi ꝗ cāꝫ ignorat cū nō d̓beat petere. Uod iuſſu alterius ſoluit̉ ꝓ eo eſt quaſi ipſi ſolutū eēt. Uod nullius eſſe poteſt id vt alicuius fieret nulla ob ligatio valet efficere. Vod euincitur ī bonis non eſt. Ui ꝑ ſucceſſionem qͣꝫuis longiſſimam defuncto here­des extiterunt non minus heredes ītelliguntur qͣꝫ qui prin cipaliter heredes extiterunt. Ui in ſeruitute eſt vſucapere non poteſt nam cum poſ ſideatur poſſidere non videtur. Ui n̄ facit qd̓ facere d̓bet videtur facere aduerſus ea que non facit. qui facit quod facere non debet non vr̄ facere id quod iuſſus eſt facere. Ui dolo deſierit poſſidere pro poſſidente dānatur ꝗ­pro poſſeſſione dolus eſt. Ui auctore iudice ꝯparauit bone fidei poſſeſſor eſt. Uod ꝯͣ rōnē iuris receptū ē non ē ꝓducēdū ad ꝯn̄aꝫ. Ani duo pro ſolido heredes eſſe non poſſunt. Ui tacet n̄ vtiqꝫ fatet̉ ſꝫ tn̄ verum eſt eum nō negare. Uod ipſis ⁊ ꝯtraxerūt obſtat ⁊ ſucceſſoribꝰ obſtabit Uod ꝗs cū ẜuꝰ eſſe egit ꝓficere liberto facto nō p̄t. Uotiens nihil ſine captione inueſtigari poteſt eligen dum eſt ꝙ minimum habet iniquitatis. Uod ex culpa ſua quis damnum ſentiret non intelligi­tur damnum ſentire. Ue ab initio inutilis fuit inſtitutio temporis tractu conualeſcere non poteſt. Ationi lxxvij. Io. mo. dicit exempluꝫ po nendū per. l. i. C. de fideiuſ. in one re non coherente perſone. nam in illo ſecus. ff. de adimē. le. l. legatū. ⁊ de alimē. le. l. caio in pͥn. ⁊ de condi. ⁊ de. l. legatum ſecundum dy. ꝗ ēt ſoluendo con trariū de le. lꝫ. ff. de le. i. que vult ꝙ ſubſtitutus in honore hē ditatꝭ non ſuccedat in onore legatorū. diſtinguit aut cum ſit ſubſtitutio legata repetuntur verbis teſtatoris expreſſis aut non. prīo caſu aut cum eiuſdē diei vel conditiōis adiectione expectātur illa ēt ſi legatum redderetur iutile. ff. de le. i. ſi ꝗs a filio poſt pͥn. ſi vero ſimpl̓r tunc debent̉ non expectatis cō ditione vel die que in perſonam inſtituti fuerunt adiecta: vt d. l. ſi quis a filio ⁊. l. ſi cui a filia. ſecundo prīcipali membro quādo nō repetuntur verbis expreſſis legis ptāte tacite re­petita intelliguntur cum eadem ſemper conditione ⁊ die. ff. de le. ij. cū pater.§. ab inſtituto. niſi talis eſſꝫ cōditō que red deret legatum inutile. ff. de verbo. ob. l. ticia.§. idem reſpon dit. ⁊ de fideiuſ. l. vlt. honore. hoc aſpiratur onus non vt di xi. sͣ. eodē li. de elec. ſi religioſus ſuper. v. gl. Glo. i. ponit exempla ⁊ dicit regulam poſſe reuolui.