Q.II.eius generetur primo. loquendo de iſtomodo eius qd̓ eſt generari. ⁊ ita vniuerſaliter in oībus ſb̓is etherogenijſ ⁊ paſſionibus eoꝝ. ⁊ ratio eſt iſta qꝛ naturatalis ſubiecti adequata eſt tali predicatoquā adequatione notat talis primitas.ſicut patet ex diffinitione vniuerſaliſ ꝑpoſte. ⁊ natura illius totius adequatinulla parte ſaluatur. ⁊ ideo eius paſſionulli parti cōuenit. ¶ Exemplū ſcd̓i eſtſi ignis ſit prīo calidus quelꝫ pars igniseſt primo calida. Ita etiā ph̓s. 7. phi. arguit ꝙ nullū corpus poteſt a ſe moueriprimo. qꝛ tunc quieſceret ad quietē patis. nō enim primo mouetur niſi motineſſet cuilibet parti eius. ſi enī alicui ꝑti eius nō ineſſet motus tunc toti pͥmonō ineſſet. ⁊ ita eſt vniuerſaliter in ſb̓ishomogenijs ⁊ paſſionibus eoꝝ. qꝛ natura iſta cui primo.i. adequate cōuenittalis paſſio ipſa eſt eiuſdē ratiōis in pate ⁊ in toto. igitur predicatū adequatuꝫtali nature cōuenit cuilꝫ in quo eſt ipſanatura. ⁊ ita cōuenit parti. nō igitur ꝓpter rōem primitatis oportet predicatūqd̓ cōuenit toti nature cōuenire parti. īmō nunꝙͣ propter hoc oportet ꝙ cōueniat parti. ſed preciſe quando natura totius eſt eadē in toto tali ⁊ in parte eius.¶ Ad propoſitū dico ꝙ iſte modus eſſēdi in. nō eſt per illuꝫ modū quo naturaeſt in ſuppoſito. vel forma in materia. ſꝫſicut ſubſiſtens eſt in ſubſiſtente. ẜꝫ hylla. 7. de tri. c. 6. vbi dicit ſic. ineſſe nō vtaliud in alio vt corpus in corpore. ſꝫ ſicin eē ac ſubſiſtere vt ī ſubſiſtēte vt ſit itaineſſe vt ipſe ſubſiſtat. Subſiſtere auteꝫ.i. incōicabiliter per ſe eſſe cōuenit perſe primo. nō enim de perſona dicitur qꝛde eſſētia vel de relatione dicitur. ſicutetiā agere in creaturis vel produci pricōuenit ſuppiſito toti.i. nō ſibi qꝛ partiergo ⁊ ſubſiſtere in. primo conuenit perſone. licet enim natura primo inſit patri vt natura in ſuppoſito. illa tamen n̄eſt ſubſiſtentia vel inexiſtentia ſubſiſtentis in ſubſiſtente ſed preciſe illa inexiſtētia qua notus filius inexiſtit preſentialiter ⁊ intime in toto patre cui alludit illud Ambroſij in hymno. In patre totꝰ filius ⁊ totus in verbo pater. Et tuncad argumenta dicte opi. cōtra iſtud mēbrum. ¶ Ad primū dico ꝙ illa maioreſt dupliciter falſa. primo qꝛ nō oportetillud predicatū qd̓ primo conuenit toticōuenire alicui parti vt ex determīatisſatis patet 2º qꝛ ſi alicui parti cōuenit vl̓toti ratione alicuius partis nō oportetalteri parti competere ratiōe cuiuſcūqꝫpartis. ⁊ maxime quando ille partes n̄ſunt eiuſdem rationis in integrando totum. ſicut homo eſt primo ratiōalis qꝛdifferentia ſpecifica ſicut ratiōale pͥmodicitur de ſpecie. primo etiā homo habet actū illū qui cōuenit animali rationali inquātum rationale.ſ. intelliger̄ vl̓ratiocinari. ⁊ tamen nō equaliter cōuenit iſtud predicatum vtriqꝫ parti hominis.ſ. anime ⁊ corpori. forte eniꝫ formaliter poteſt dici d̓ anima ⁊ nullo modode corpore. nō tamē dicitur de homineqꝛ d̓ anima. quia tūc competeret homini ẜm partē. ſicut eſſe longū cōpetit homini ẜm partē qꝛ ẜm corpus. Et ſi etiāintelligere neutri parti ꝯpeteret ita ꝙ n̄poſſet dici de ea nō tam̄ equaliter ſe habet vtraqꝫ pars ad inherentiā predicatitotius. nō enim eſt ita corpus ratio iherentie huius predicati ſicut anima ⁊ hͦqꝛ ille ꝑtes.ſ. corpꝰ ⁊ aīa nō ſt̓ ꝑtes eiuſd̓rōis in integrādo totū. ſed alta maͣ alt̓afore. maͣ.n. nō ē rō operādi ſic̄ forª ipſitoti pº oꝑanti. Ita igr̄ in ꝓpoſito ꝑꝑ patrē pº eē in filio nō oꝫ cōcedere diuinitatē eſſe in filio vel paternitatē illo modoeſſendi in. ſi tn̄ cōcederetur nō oꝫ adhuccōcedere ex eqͦ. quia nō ſunt eiuſdeꝫ ratiōis in perſona que includit eas. Et vlteriꝰ cū arguit̉ ſi eq̄ eēt in pr̄e gͦ ſi vnumformaliter ⁊ reliquū nō vꝫ. ſed eſt fall̓aequiuocatiōis. qꝛ in an̄cedente accipiendo iª eē in pr̄e accipitur eē in ſubſiſtente34
