Di. XIX.vt pn̄tialiter: ⁊ in ꝯn̄te infert̉ alius modus eēndi in. qui non eſt ille modus formalit̓ licet p̄ſupponat̉ illi mō eēndi in.vn̄ ex mō eēndi in ꝑ pn̄tiā ꝯcludit̉ modus eēndi in. ꝑ īformatōeꝫ. ¶ Ad 2ᵐ dico ꝙ illud nō ē tm̄ ꝯtra mēbꝝ iſtud deeē in pͥmo: ſed etiaꝫ ꝯtra ꝯcluſionē pͥncipalē. Ita etiā videt̉ eē impoſſibile ī creaturiſ ꝙ idē reſpectu eiuſdē ꝯtineat ⁊ ꝯtineat̉ vel rōne ꝑtis ꝯtineat̉ ⁊ rōe totiꝰ cōtineat ſic̄ ꝙ idē pͥmo ꝯtineat ⁊ ꝯtineat̉.Et iō rn̄deo ad arguᵐ ⁊ dico ꝙ iſte modꝰ eēndi in. nō dicit ꝯtinētiaꝫ: ſed pn̄tiāſb̓ſiſtētis in ſb̓ſiſtente. ⁊ ita eſt vniꝰ rōisin vtroqꝫ: quia ſicut hoc ſb̓ſiſtens ē pn̄ſilli: ſic illud iſti.Quantum ad ſecundum articulū dico ꝙ nec eēntia ſola eſtrō huius inexiſtētie nec relatio ſola.Primū ꝓbo qꝛ tunc pr̄ eēt in ſe qd̓ eſtfalſuꝫ eo mō quo intelligit ſaluator patreꝫ eē in filio: ⁊ filiū in pr̄e: qꝛ ſic ineſſereqͥrit diſtinctōem realē. 2ᵐ ꝓbo: tū qꝛrelatōes originis nō ſunt eiuſdem rōisin ꝑſonis relatis: ⁊ ita ſi ille eēt formales rōnes eēndi ꝑſonarū in ſe inuicē nōeēt ꝑſone in ſe inuicē vniformiter qd̓ eſtꝯtra p̄dicta. tum 2º: qꝛ ſi ꝑ impoſſibileipſe deus ꝓducet aliū deum nō eēt iſtedeꝰ in illo: qꝛ ẜm dama. c.§. ſi eēt duodij nō poſſent eſſe ſimul: ⁊ ita neut̓ eētimmēſus: ⁊ ita nec deus: tn̄ vere eēt relatio producentis ad ꝓductum. Tum3º qꝛ ſi ꝑ impoſſibile due ꝑſone eſſentſine origine ſꝫ tn̄ haberēt eandem eſſentiam cum diſtinctōne reali eēnt in ſe inuicem: qꝛ non poſſet eēntia vniꝰ ꝑſoneeē in alia niſi ip̄a que oīno eadeꝫ eſt illieēntie eſſet in ea licet alio modo ēendi īTum 4º: qꝛ in creaturis ſūt vere relatōes originis ⁊ principiantis ⁊ pͥncipiati: ⁊ tamē ibi ꝓpt̓ diuerſitatē ne in ipſisrelatiuis neutꝝ ē in alio. Et ex his ſedtur cuꝫ nō ſit in ꝑſona niſi eēntia ⁊ relatio ẜm cōem opi. ꝙ ambo erūt totalisrō inexiſtētie: ¶ Et ad intelligendū quōhoc ſit pōt accipi exemplū in creaturisde ſimilitudine. nihil enim eſt ſibi ſimile ſꝫ alteri. ſil̓itudo tn̄ fūdat̉ ſuꝑ vnitatēin qualitate ẜm ph̓m.§. metaphy. c. dead aliquid. nec igit̉ ſola diuerſitas relatiuorū nec ſola vnitas fundamēti ſufficit ad ſimilitudinē: ſed ambo requiruntur ꝑ ſe ſicut vna cauſa total̓: ita hͨ: necdiſtīctio ꝑſone inexn̄tis ⁊ in qua ē alia:nec vnitas eēntie ꝑ quam ſūt in ſe inuicem ē tota rō inexn̄tie ſed ambo ſimulSicut tn̄ in ſimilitudīe ē pͥncipalior rōvnitaſ fundamēti ꝙͣ diſtinctio ibi fūdamentorū ⁊ ſimilit̓ immediatior: ita hicpoteſt poni immediatior ⁊ principalior rō inexūtie iſtius vnitas eēntie ꝙͣ diſtinctio ꝑſonaꝝ.Quantum ad tertium articulum dico ꝙ iſte modus eēndiin. nō ē aliqͥs iſtoꝝ modoꝝ formaliterqͦs ponit ph̓us 4º phyſicoꝝ. formaliterdico qꝛ oēs illi modi ſūt: ꝑ hoc ꝙ ꝯtētūeſt aliqͥd ꝯtinentis quō non econuerſo.vel ꝑ hoc ꝙ cōtinens aliqͥd contēti quōnō econuerſo. neutra illarum rōnum ēin ꝓpoſito: quia diuerſitas eſt ibi maiorro eēndi in. ꝙ vnitas. ꝯtrarium eſt in ꝓpoſito: iō bn̄ dicit hylla. 3º. de tri. ⁊ ponitur in lr̄a. nam intelligētia humanarōnem huiꝰ dicti nō capit: nec exemplūaliqd̓ rebus diuinis ꝯparatio humanapreſtabit. Colligēdo tn̄ ea que ſūt perfectōnis in creatura tollendo ea que ſuntimperfectionis pn̄t poni aliqua exēplahuiuſmodi eēndi in. lꝫ haberi ꝑfecte nōpoſſint tn̄ imꝑfecta exēpla imꝑfecte repn̄tandi illū moduꝫ eēndi in. pn̄t adduci. ¶ Primo quidem de illapſu eēntiediuine reſpectu creaturaꝝ ad queꝫ illapſum concurrunt ſimul īmēſitas nature diuine: ⁊ eius manutenētia. circūſcribatur: gͦ ab illapſu rō manutenētie: itaꝙ reſeruet̉ ratio pn̄tie ꝓpt̓ īmenſitatemabſqꝫ rōne ꝯſeruatōnis ſine rōne poten