Di. XIX. vt pn̄tialiter: in ꝯn̄te infert̉ alius mo dus eēndi in. qui non eſt ille modus for malit̓ licet p̄ſupponat̉ illi eēndi in. vn̄ ex eēndi in pn̄tiā ꝯcludit̉ mo­dus eēndi in. īformatōeꝫ. Ad 2ᵐ di­co illud ē tm̄ ꝯtra mēbꝝ iſtud de in pͥmo: ſed etiaꝫ ꝯtra ꝯcluſionē pͥnci­palē. Ita etiā videt̉ impoſſibile ī crea turiſ idē reſpectu eiuſdē ꝯtineat ꝯti neat̉ vel rōne ꝑtis ꝯtineat̉ rōe totiꝰ tineat ſic̄ idē pͥmo ꝯtineat ꝯtineat̉. Et rn̄deo ad arguᵐ dico iſte mo dꝰ eēndi in. dicit ꝯtinētiaꝫ: ſed pn̄tiā ſb̓ſiſtētis in ſb̓ſiſtente. ita eſt vniꝰ rōis in vtroqꝫ: quia ſicut hoc ſb̓ſiſtens ē pn̄ſ illi: ſic illud iſti. Quantum ad ſecun dum articulū dico nec eēntia ſola eſt huius inexiſtētie nec relatio ſola. Primū ꝓbo qꝛ tunc pr̄ eēt in ſe qd̓ eſt falſuꝫ eo quo intelligit ſaluator pa treꝫ in filio: filiū in pr̄e: qꝛ ſic ineſſe reqͥrit diſtinctōem realē. 2ᵐ ꝓbo: qꝛ relatōes originis ſunt eiuſdem rōis in ꝑſonis relatis: ita ſi ille eēt forma les rōnes eēndi ꝑſonarū in ſe inuicē eēt ꝑſone in ſe inuicē vniformiter qd̓ eſt ꝯtra p̄dicta. tum: qꝛ ſi impoſſibile ipſe deus ꝓducet aliū deum eēt iſte deꝰ in illo: qꝛ ẜm dama. c.§. ſi eēt duo dij poſſent eſſe ſimul: ita neut̓ eēt immēſus: ita nec deus: tn̄ vere eēt re­latio producentis ad ꝓductum. Tum qꝛ ſi impoſſibile due ꝑſone eſſent ſine origine ſꝫ tn̄ haberēt eandem eſſen tiam cum diſtinctōne reali eēnt in ſe in uicem: qꝛ non poſſet eēntia vniꝰ ꝑſone in alia niſi ip̄a que oīno eadeꝫ eſt illi eēntie eſſet in ea licet alio modo ēendi ī­Tum: qꝛ in creaturis ſūt vere rela­tōes originis principiantis pͥncipia ti: tamē ibi ꝓpt̓ diuerſitatē ne in ipſis relatiuis neutꝝ ē in alio. Et ex his ſed tur cuꝫ ſit in ꝑſona niſi eēntia rela tio ẜm cōem opi. ambo erūt totalis inexiſtētie: Et ad intelligendū quō hoc ſit pōt accipi exemplū in creaturis de ſimilitudine. nihil enim eſt ſibi ſimi­le ſꝫ alteri. ſil̓itudo tn̄ fūdat̉ ſuꝑ vnitatē in qualitate ẜm ph̓m.§. metaphy. c. de ad aliquid. nec igit̉ ſola diuerſitas rela tiuorū nec ſola vnitas fundamēti ſuffi­cit ad ſimilitudinē: ſed ambo requirun tur ſe ſicut vna cauſa total̓: ita: nec diſtīctio ꝑſone inexn̄tis in qua ē alia: nec vnitas eēntie quam ſūt in ſe inui­cem ē tota inexn̄tie ſed ambo ſimul­Sicut tn̄ in ſimilitudīe ē pͥncipalior vnitaſ fundamēti ꝙͣ diſtinctio ibi fūda mentorū ſimilit̓ immediatior: ita hic poteſt poni immediatior principali or inexūtie iſtius vnitas eēntie ꝙͣ di­ſtinctio ꝑſonaꝝ. Quantum ad terti­um articulum dico iſte modus eēndi in. ē aliqͥs iſtoꝝ modoꝝ formaliter qͦs ponit ph̓us phyſicoꝝ. formaliter dico qꝛ oēs illi modi ſūt: hoc ꝯtētū eſt aliqͥd ꝯtinentis quō non econuerſo. vel hoc cōtinens aliqͥd contēti quō econuerſo. neutra illarum rōnum ē in ꝓpoſito: quia diuerſitas eſt ibi maior ro eēndi in. vnitas. ꝯtrarium eſt in poſito: bn̄ dicit hylla.. de tri. po nitur in lr̄a. nam intelligētia humana rōnem huiꝰ dicti capit: nec exemplū aliqd̓ rebus diuinis ꝯparatio humana preſtabit. Colligēdo tn̄ ea que ſūt perfe ctōnis in creatura tollendo ea que ſunt imperfectionis pn̄t poni aliqua exēpla huiuſmodi eēndi in. lꝫ haberi ꝑfecte poſſint tn̄ imꝑfecta exēpla imꝑfecte re­pn̄tandi illū moduꝫ eēndi in. pn̄t addu ci. Primo quidem de illapſu eēntie diuine reſpectu creaturaꝝ ad queꝫ illa pſum concurrunt ſimul īmēſitas natu­re diuine: eius manutenētia. circūſcri batur: ab illapſu manutenētie: ita reſeruet̉ ratio pn̄tie ꝓpt̓ īmenſitatem abſqꝫ rōne ꝯſeruatōnis ſine rōne poten