Seite
Ꝙ I. tie actiue ꝑtinētis ad manutenētiā. hoc circūſcripto ſicut deꝰ qꝛ īmenſus pn̄s ē omni creature ita tūc intelligeret̉ pn̄s a licui abſqꝫ hͦ ꝙ illd̓ manuteneat: ⁊ tūc ſi ponat̉ vna natura in pn̄te: ⁊ ī illo cui eſt pn̄s propt̓ quā naturā vnam oporte at ip̄m eē pn̄s. erit exemplum ad ꝓpoſi tum de illo modo eēndi in. Aliud exē plum ē de aīa nō informante corpus. p̄ ſente tn̄ corpore ſicut in inſtanti morti­aūt de angelo nō formāte corpus ip̄i tn̄ pn̄te. aut de corꝑe glorioſo pn̄te corpo re nō glorioſo. vel meliꝰ exemplū ſi poſ ſet corpus glorioſum inexiſtere alij cor pori non glorioſo eque ſb̓tili. In his oī bus eē in. eſt ſb̓ſiſtentis ⁊ pn̄tis nō per ī formatōnem: nec ꝑ modum partis. Et ſi in iſtis addatur vnitas nature q̄ de ne ceſſitate nature exigat talē pn̄tiam eſt ꝑ fectiꝰ ſimile. Aliud etiam eſt exemplū de potētijs aīe que ſi ponant̉ differre ex parte rei: ⁊ cum hoc tn̄ eē idē eēntie aīe de ncc̄itate vna erit in alia: qꝛ in alia eſt eēntia aīe cui illa potētia eſt eadē: igit̉ di ſtincta aliquo mō realit̓ erūt indiſtincta Sed ſi duo corpora intelligant̉ eē in eo dem loco in ſe inuicē ſi vtrunqꝫ iſtoruꝫ eſſet per ſe ſb̓ſiſtens. diſtinctū erit in ſb̓­ſiſtente preſentialit̓: ⁊ erit exempluꝫ eēn di in. pre omnibus iſtis exemplis. Et ad declaratōnem duorum articuloruꝫ precedentium poteſt addi ꝙ in iſto mo do eſſendi in. vtrunqꝫ extremū ẜm ean dem ratōnem eſt in alio: quia hic nota tur preſentia mutua non continētia ex tremi ab extremo: quia ſi intelligatur corpus eſſe in loco hoc eſt ſicut conten­tum in continente. non enī eſt hoc mō. Sed ſi intelligāt̉ duo corpora eſſe ī eo­dem loco in ſe inuicem hoc eſt ẜm eādē rōneꝫ qꝛ ſunt ſimul ⁊ ſimultas dicit re lationem communem vnius rationis ī extremis: ⁊ ſi per impoſſibile circunſcri bacur locus ⁊ ponatur ſimul pn̄tia cor porum erit relatio vnius rationis in ex tremis ⁊ vtrunqꝫ in altero ſine continē tia vel vnius ab altero: vel amborum a tertio. Ad argumēta prin cipalia. Ad pͥmum dico ꝙ confuſio eſ ſet ſi quodlibet eēt in filio ẜꝫ opi. anax. qꝛ ſic quodlibet eēt in alio ſicut parſ eiꝰ ſicut videt̉ ph̓us īponere ſibi: ſed perſo­na nō eſt in ꝑſona ſicut ꝑs eiꝰ: ⁊ iō nō ſe quit̉ ꝯfuſio. Cum confirmatur ratio per illud. 6. phyſicoruꝫ de indiuiſibili­bus. ℟º ꝙ aūt illud eſt falſum ꝙ indi uiſibilia quātitatis nō ſunt diſtincta ni ſi differant ſitu: de quo alias. aut ſi ē ve rum nihil eſt ad propoſitum: qꝛ rō iſta que eſſet ibi non eſſet in perſonis diui­nis quibus nō conuenit ſitus. Ad 2ᵐ dico ꝙ deitas eſt cōis omni ſb̓ſiſtenti in natura diuina ⁊ eſt aliquid ſb̓ſiſtentis in natura diuina: ⁊ ideo non poſſet re­liter diſtīgui ab aliquo niſi eſſet aliquo modo componibile cum iſto: quia non eſt intelligibile ꝙ in aliquo ſubſiſtente ſint plura niſi vnuꝫ ſit componibile cū altero. perſona autem non eſt aliquid cuiuſcunqꝫ ſb̓ſiſtentis in natura iſta. ⁊ ideo licꝫ ꝑſona ſit in perſona: non tamē oportet ꝙ ſit ipſa vel componibilis ip̄i ſicut oporteret dicere de deitate. Ad dico ꝙ qn̄ abſtractum dicitur eſſe in aliquo aūt de v̓tute ſermonis deno­tatur eē in. ſicut forma in informato: ſic̄ cuꝫ dicitur color eſt in lapide non ſigni ficatur eſſe in ſicut pars in toto: ſed ſic̄ forma in īformato: ⁊ tūc iſta ꝓpoſitio eſt neganda filiatio eſt in patre: ⁊ tunc prima conſequentia non valet. Aut hͦ nō habet̉ de virtute ſermonis ſꝫ ex vſu ſicut dicimus colorem eſſe in luce non ſicut in ſb̓iecto: ⁊ tūc ꝯcedi poteſt iſta fi liatio eſt in patre accipiendo eſſe in pro inexn̄tia intima: ſicut iam dictum eſt: nec ſequitur vltra igit̉ pat̓ eſt filius: ſed eſt fallacia equiuocatōnis inferendo ex an̄cedēte qͣſi in. acciꝑet̉ ibi ꝑ modū for me. Ad 4ᵐ dico ꝙ iſte modꝰ arguēdi