Di XX originatū eēt poſſibile. Sed nec ſic vi dent̉ ſancti cōiter loqͥ nec etiā ph̓i: ⁊ hͦ mō poſſet ꝯcedi filiū eē poſſibilē qꝛ ori ginatū: ⁊ ita potētiā corrn̄dentē actiuā huic termino eē potentiā. ¶ Uerius tn̄ ꝯceditur filiū eſſe pͥncipiatū ⁊ nō poſſibilē: in pr̄e tamē conceditur potētia acti ua gnandi: qꝛ potētia actiua in creaturꝭ aliquā dicit ꝑfectōem. poſſibilitas autē ſibi corrn̄dens q̄ repugnat ncc̄itati ex ſe dicit ꝑfectionē. trāſfert̉ igit̉ nomē vniuſ qd̓ ſignificat ꝑfectōem. nomē aūt alt̓iuſ correlatiui qd̓ dicit imꝑfectōeꝫ nō trāfertur in ſe: ſꝫ in aliqͦ ꝯmuniore ſe: vt ſic ex ꝑte ꝓducētis dicat̉ eē potētia: ⁊ tn̄ ex ꝑte ꝓducti nō dicat̉ eē poſſibilitas: ſed tm̄ rō pͥncipiati. Ex hͦ apparet irrōnabilitas illiꝰ dicti ꝙ ſb̓ oīpotētia de v̓tute ſermonis ꝯtineat̉ potētia gnandi. non aūt ẜm vſū ſāctoꝝ: qꝛ ⁊ſi aliqn̄ ſācti vl̓ doctores dicāt potētiā gnandi eē poten tiā: ⁊ gnari eē terminū potētie: tn̄ de vir tute ẜmonis neutra ē vera ſimplicit̓ loquēdo de potētia ꝓut reſpicit terminū poſſibilē. ſed ampliādo rōnem potētie ad rōnem pͥncipij ꝓut in cōi reſpicit pͥn cipiabile. Hº mō loquēdo ad queſtonē de eqͣlitate potētie ī diuinis ꝑſonis. R ⁊ dico ꝙ etiā ſi ſunt eqͣles: qꝛ ẜm mgr̄m di. 7. huiꝰ li. Eadē eſt potētia qͣ pat pōt gnare: ⁊ filiꝰ pōt gnari. Sꝫ tūc iſta eqͣlitas potētie nō eſt ad idem ſicut ſi pone tur eqͣlitas potētie in colore ad īmutandum viſū ⁊ in ſapore ad īmutanduꝫ gu ſtum. eſſēt quidē iſta duo eqͣlis potētie: nō tn̄ habent eandem potētiam: nec ad idē: ita in ꝓpoſito loquendo de potētia hoc modo extēſiue ad actū notōnalem eqͣles ſūt pater ⁊ filius in potētia extēſi ue ⁊ intēſiue: qꝛ potentia q̄ eſt in pr̄e ad actū gnandi eſt eq̄ ꝑfecta ſicut in filio ⁊ ad eqͣlia obiecta: nō tn̄ eſt hoc modo oīnō eadem potētia ſicut potētia eſt eadē q̄ eſt reſpectu eiuſdem poſſibilis: ⁊ hoc modo ꝯcedēduꝫ eſt ꝙ in filio nō eſt oīs potētia: vel nō eſt in eo potētia ad om ne accipiēdo ſicut potētiā extēſiue licet in ip̄o ſit oīpotētia que dicit potētiam ad oīa poſſibilia. Et ſi q̄ras ſi idem ab ſolutū eſt in pr̄e ⁊ filio ſuꝑ qd̓ fundatur potētia eqͣlis ẜm extēſionē ⁊ intēſioneꝫ etiā illa que eſt ad intra qͣre non ē potē tia oīs eadem in vtroqꝫ. Rn̄o. dico ꝙ ⁊ ſi idē abſolutū qd̓ eſt potētia ſit in pr̄e ⁊ filio. nō tn̄ ſb̓ rōne potētie quantū ad actū notionalē eſt in vtroqꝫ: qꝛ nō eſt ſb̓rōne pͥoris ad illū actum: ⁊ potētia ſiue principium requirit ordinem priorita tis ad terminū. Ad argumenta prī cipalia. ¶ Ad pͥmū dico negādo illā ꝯſe quētiam pͥmam: ⁊ quantuꝫ ē ex forma ꝯn̄tie. Cū probatur ꝑ augu. cōtra maximinum rn̄deo ꝙ illud argumētū augꝭ. non tenet ꝑ locum intrīſecum quaſi ꝑ locū a toto in quantitate ad partē totiꝰ in quātitate qͣſi poſſe gnaͣre ſit aliquod poſſe. ſed tenet ꝑ multas ꝓpoſitōnes ſb̓ intellectas: ⁊ hꝫ illud argumētū reduci ad multos ſylogiſmos. hͦ modo cōceſſit maximinus patrē filium generare ſꝫ non equalem. ¶ Cōtra aug. arguit: ſi genuit ⁊ non potuit gnaͣre filiū equalem ſibi gͦ fuit impotens. ꝓbatio huius con ſequentie exquo dedit filio deitatē etiā ẜm maximinum: quia aliter nō eſſet generatio: ſꝫ deitatem minorē ẜm eum de itate patris: gͦ deitas non ē infinita ex ſe qꝛ infinito non poteſt eſſe aliqͥd maius nec īfinitū pōt minui: ⁊ ſi deitas non eſt infinita gͦ habēs eam non eſt oīpotens. nihil enī eſt oīpotēs cū oīpotētia reqͥrit potentiā infinitā niſi habeat infinitam eſſentiam. Non igit̉ tenet ꝯn̄tia h̓ quaſi ſb̓ iſta vniuerſali ꝯtineatur iſtud ſingulare: ſed qꝛ iſtud vl̓e quod eſt oīpotens ꝯcomitatur infinitas eēntie: ⁊ ita cōica bilitas ī eqͣlitate. Et ſimilit̓ ſequit̉ ſi pat̓ non pōt intellige̓ pat̓ non eſt oīpotens: ſed non ſequit̉ ꝑ loduꝫ intrinſecum qͣſi intellige̓ pr̄is ſit terminꝰ oīpotētie: ſed ꝑ
