Seite
vero de latere puto quod ſi ob cauſam exp̄ſſam in themate petitam licentiam deneget prelatus licite profiteri poterit ⁊ tranſire qꝛ nec ipſe ſupremam obtinet poteſtatem nec re ligiones approbare poteſt vel tollere. ſit ergo in illo quod in alijs prelatis per iura predicta. per hanc autē diſtinctio nem fere omnia contraria ſunt ſoluta. Ad nō ſoluta tamen que pro prima parte allegata ſunt primo reſpondetur hoc planum ꝙ non idem in omni prelato quod in epiſcopo ꝙ tamē infert illa argmentatio ad allegata. ſecundo reſpon­detur hunc eſſe caſum quo fallit regula: nec ob. der. aucto ritate qꝛ locus exemptus: qui eſt res inanimata non poteſt duci. l. priuata ſpiritus vel cordis ad quod faciunt nota. de reli. do. ad hec. ad id quod dicitur de lege priuata conſue. reſpondetur ꝙ lex priuata ſpiritus ſuperat oēm aliaꝫ legē cōem ⁊ priuatam. ⁊ ideo de alijs priuatis ad iſtam non eſt argumentanduꝫ. Ad quartum reſpondet̉ ꝙ hic nulla fit il luſio vbi ſit religionis profeſſio. nec dec. cum in diſtribuen­dis impedit ſubdiaconum pape ſine ipſius licentia profite ri licet illum impediat ordinari dato etiam ꝙ ſi ordinare­tur teneret ordinatio. hic verbuꝫ nouum cuditur ⁊ calamo deſcribitur per quod mendax conuincitur ⁊ patenter con­funditur dicens ꝙ non diſquiritur diſputatur ⁊ ſoluitur ſi ne lege queſtio Ioan. an. Um ſunt partium. xj. nota ꝙ dicit partium in plu rali fortius autem ſi iura actoris tantum nō ſic ſi iura rei tantuꝫ vt in fi. qͣꝫ actori di cit Io. mo. ꝙ huius regule triplex eſt rō. Prima qꝛ actor impetit reus d̓fendit. al legat inſti. de interdictis.§. cōmodū ⁊. C. de dila. l. ſi quādo. Secūda qꝛ nullus p̄ſumitur ligatus vl̓ obnoxius in auten. col. vi. quib. mo. na. effi. ſui.§. natura ſi quidem. Tertia qꝛ reus in iudicio pugnat pro libertate vn de debitor dicitur cliens creditoris. C. d̓ noua. l. iij. ⁊ Pro uer. xxij. qui mutuum accipit ſeruus eſt fenerantis. Prima glo. dicit vnde ſumpta ⁊ ponit exempla. ſecūdo ponit qua tuor caſus exceptos. tertio ampliat regulam. quarto diſtin­guit opponit ⁊ ſoluit. vlt. glo. cōtrariuꝫ ſoluit ⁊ remittit ite rum exemplificat ⁊ exponit. In glo. i. ibi fauorabiliores ſeꝗtur rei potius qͣꝫ actores habent̉ ⁊ ibi arriamus. vbi de­liberādo igitur ſumus faciliores vbi de obligando propen­ſiores. ⁊ ibi antepe. in pari probatione iudicatur ꝓ liberta­te ⁊ ibi inter partes de libertate loquit̉. ⁊ ibi vt reſponſum ſeꝗtur congruum accipere poſſis inſere pacti exemplum in glo. vlt. ibi ſciant cuncti can̄. ij. q. viij. ⁊ ibi dolum ſequit̉ ex perſpicuis indicijs probari cōuenit. ⁊ ibi metū probat̉ me­tus atrocitate facti nō iactationibus tantū vel conteſtatio ne metus conteſtatio dupliciter exponitur in glo. In prima glo. ibi arrianus dicebat Dy. exemplum cō­petere quādo actor ⁊ reus pariter probant vel per numeꝝ teſtium equalē per omnia vel per inſtrumenta equalis au­ctoritatis. Item quādo neuter probat. ponit etiā exemplū per. l. ſi debitor. ff. de pig. vbi agens hypothecaria cōtra ti­cium probat rem ſibi obligatam kalende ⁊ ticius probat ſi bi obligatum eadē die nec apparet cui primo abſoluitur re us cui concor. sͣ. eo. li. de preben. ſi a ſede. dicit demū illud exemplum non congruere quod quidam ponunt cū actor ⁊ reus ſunt in pari eā turpitudinis. nam ibi nō ſunt iura ob ſcura ſed paria ⁊ certa licet verum ſit reuꝫ abſolui. eo. ti. in pari. Item nec competit exemplū ꝙ plures dilatiōes dan tur reo. ff. de fer. l. vl. qꝛ ibi etiam nulla obſcuritas. In glo. vlti. ibi ſolutio. idem hic Dy. ⁊ eſt ratio quia re us ſemper negaret ſe ſic ſenſiſſe qui inuitus trahitur ſoluit etiam cōtrarium de. l. ff. de dam. infec. l. fluminuꝫ.§. ſeruius ⁊.§. idem ait. naꝫ ſi reus cauit de dam. infec. ⁊ edificiū dam num dedit eius vitio vel vetuſtate ⁊ caſu fortuito tenet̉ ad emendam ex cautione damni. ⁊ tamē hic eſt obſcuritas ꝗa caſus fortuitus facit pro eo. debilitas edificij ꝯtra eū. Re­ſpōdet̉ ꝙ hic non eſt paritas qꝛ reus qui ruinaꝫ edificij p̄ui dere potuit fuit in culpa actor non. ad id. ff. ad. l. aquil. ſi ob ſtetrix. ⁊. l. ſi putator. ſi vero eſſꝫ paritas culpe late leuis vl̓ leuiſſime locus eſſet huic regule ⁊ ibi. c. vlti. vide ⁊ adde ꝙ ibi dixi. Ec regula inducitur ad que ſtionem de excōicato ꝙ appellauit ſed dubitatur an appellatio p̄ceſſerit an excōicatio ꝙ in tali ob­ſcuro iudicandū ſit pro illo qui reperitur reus. queſtionem autē diſputaui quā adiecto tertio articulo licet ad propoſi tum nō faciat ad litteram hic inſeram. ⁊ eſt talis. epiſcopus excōicauit ticium legenteꝫ appellationē quā interponebat ab eo. ſecundo excōmunicauit lutium qui appellauit epiſco po proferente ſententiam. tertio excōicauit ſeyum ſub cōdi tione qui ante cōditionē deſijt eſſe de foro ſuo. ⁊ poſtea eue nit cōditio de his ſententijs querit̉ an ligent. Prima duo membra ſimul tractabimus circa que inducā pro incohan­te ſex diuiſim ⁊ duo cōiunctim. ſecundo alia ſex contra ip̄m. tertio recitabitur in vno membro ſolutio diſputantis exclu­dentur tres vel quinqꝫ caſus nō dubij ⁊ fortis equitas ſub mittetur. quarto dabitur ſolutio diſtinguēs ⁊ rn̄ſio ad con­traria. Eſt ergo ſciendum quod primuꝫ articulum de ex cōicato qui iam incohauerat appellare diſputauit padue dominus Princiualus de mediolano cuius argumenta p̄ ponam. ꝙ autem qui incohauit appellare vel pronūciare ſit potior. patet qꝛ ponderandum eſt principium quod eſt cu­iuſqꝫ rei potentiſſima pars. ff. de orig. iur. l. j. ff. man. ſi procu­ra. ad quod principiuꝫ trahit̉ finis. xxxv. di. ab exordio. ff. de le. iij. ſi quis in prin. propter quod dicimus initiū ſpectari de hoc multe concor. no. de elec. dudū. j. cuꝫ ergo hic ſit dari re perfectam ex omni ſua parte.ſ. principium medium ⁊ finem preall̓. l. j. ff. de orig. iur. actus ꝓnunciationis vel appellatio nis nō habet impedire effectū rei iam incohate maxime qꝛ qͥ incōtinēti fiūt vidētur ineſſe de elec. officij. ff. ſi cer. pe. l. lecta Secūdo ſic incohare legere appellationē cū appellatur verbo ⁊ incohare iter ad papā cuꝫ appellat̉ facto ſunt paria ſed video ꝙ ſi poſt iter incohatū nō ꝑfectū is cōtra quē iti neratur excōicet itinerantē nō valet excōicatio allegat ip̄e d̓ ap. meminimus melius facit. e. ti. dilecti. iij. ſic dicā ꝙ poſt le ctionē appellatōis incohatā licet nōdū ꝑfectā excōicatio in legentē lata nō liget ẜm Princiualū: adde ad hoc vltimuꝫ bn̄ face̓. xxxij. q. v. ꝓpoſito. Tertio video quod p̄teritū ⁊ pendēs equiparant̉ ad impediēdū cōſtitutōis effectuꝫ ꝓ­batur de offi. le. c. vlt. li. e. in cle. de iudi. diſpendioſaꝫ. de ſeq̄. poſ. ad cōpeſcendas. de proba. lr̄is. de re iudi. vt calūnijs de ſen. excō. ex frequētibus. ⁊ no. de hoc de elec. lꝫ can̄. li. eo. ſic dicaꝫ ꝙ pendēs appellatio ſicut p̄terita impediat effectum ſnīe ⁊ pendēs ſnīa ſicut ⁊ p̄terita impediat effectū appella tiōis ad quod bn̄ facit. ff. de pu. iudi. is. vbi dānatus inco­hatas prius delatōes ꝑficit. Quarto plus video ꝙ ſatis eſt iudicē eſſe paratū ad ferēdā ſnīam lꝫ nondū incohauerit puta poſt ꝯcluſionē cāe vt reuocatio ꝓcura. nō impediat ꝓ­nūciationē de ꝓcur. auditꝭ. ſi ergo actus alias impediēs eo ſtatu nō impedit fortiꝰ nō īpediet ꝓnūciatiōeꝫ iā incohatā. Quinto ad hāc ꝑte inducunt̉. de reſcri. lr̄is de offi. dele. iudex. de ſen. ex. religioſo. li. e. nā ꝑ pͥmū pꝫ ꝙ ſi vnus roma nus pontifex īcohat ꝓuiſionē alter ꝑficit grauamē attribui tur incohanti. ꝑ ẜm pꝫ ꝙ recuſatiōis cā incohata īpedit̉ de legatus in eo quod alias poterat. ꝑ tertium pꝫ ꝙ ꝗ incoha uit religionis propoſitū ꝑ nouitiatū priuilegiū immunita­tis hꝫ ac ſi ꝑfeciſſet. Sexto ꝙ ſufficiat incohaſſe facit d̓ fur. c. fi. de tempo. or. ex tenore. ⁊ quod ibi dicere ſoleo d̓ tu tore ꝗ incohauit inuentariū remittēs ad ſpecu. de tutore.§. gnaͣliter. ver. ꝗd ſi ceperit. hinc eſt ꝙ qui incohauit trahere blādū d̓ ciuitate nō tenet̉ ſuꝑueniēti edicto qͦ trahi ꝓhibet̉ vt ſcripſi poſt Hoſti. de cōſti. c. ij. per. l. ceſar. alias cum in­ſule. ff. de pub. ⁊ vec. ⁊ quod ceptum generaliter habeat̉ ꝙ completo probatur. ff. de auro ⁊ argento. lega. ⁊ ſi nō ſunt. .§. argento.