Seite
§. argento. alias incipit quid ergo vbi ceptum fabricari ha betur pro facto ⁊ ceptum celari.i. de aurari habetur pro ce lato cui conuenit. ff. de pollici. l. j.§. cepiſſe de. l. iij. l. legatis .§. ornatricibus. ⁊ id ꝙ dicitur diē vel annū incohatū habe­ri ꝓ ꝯpleto. ff. d̓ vſucap. ⁊. l. ſe. d̓. v̓. ſig. āniculꝰ. j. ⁊. ij. ff. d̓ teſ. l. qua etate d̓ muneribus ⁊ hono. ad republicā pro ⁊ ꝯͣ. cle. de ſta. re. ne in agro.§. ceterum de elec. cū in cunctis vbi ſol­uitur. ⁊. ff. de mino. l. iij.§. minorem. nam ⁊ ſtatus illius cuiꝰ negocia geſſi inſpicitur iuxta tempus quo īcohatur. ff. de ne gocijs geſtis. pomponius in negocijs ⁊ facit. ff. de mino. in­tra vtile. j. reſpon. Ex quibus concluditur incohationeꝫ ap pellationis vel pronunciationis inſpiciendam. Septīo ad hanc partem bene facit. ff. de iuriſdi. om. iudic. ſi quis id ver. ꝙ ſi dum proponitur. vbi patet ꝙ pena corrumpentis album propoſitum locum habet in eo qui corrumpit dū ꝓ­poneretur ad idem. ar. fur. ce. l. furtim.§. etiam ſi non tota. vbi patet edictum arborum furtim ceſarum habere locum in illo qui inchoauit cedere. ex quibus etiam concluditur ſꝫ primum ſcilicet incohatam appellationem impedire vincu­lum excommunicationis ſi preceſſiſſet. Item incohataꝫ pro nunciationem non ſuſpendi per appellationem medij tem­poris ac ſi tota pronunciatio preceſſiſſet. In contrariuꝫ allegatur ſic. non preſtat impedimentum quod de iure non ſortitur effectum eodem titulo non preſtat cum ſuis cōcor dan. ⁊ ſic cum imperfecta appellatio vel pronunciatio non habeat effectum non dabit impedimentum pronunciatio­ni vel appellationi interim interiecte de electōe. poteſt hoc exemplificari de elec. bone. ⁊. c. congregato. de appella. cō­ſtitutis.i. ⁊ ſi dicas ꝙ ſequens particula perficiens confir­met incohataꝫ. negatur hoc per regulam non firmatur eo. titulo. vel ſi confirmat hoc facit vt ex nunc non vt ex tunc vt ibi no. Secundo iura dn̄t medium ſequendum. de offi. cuſto. c. j. cum concordan. ſed primo caſu fuit media pronū­ciatio. ſecundo appellatio ergo valent. nam quod vno con­textu fieri debet non recipit actum contrarium mediuꝫ hoc in teſtamentis ſtipulationibus ⁊ fideiuſſionibus. ff. de teſta men. heredes.§. fina. de verb. obligatio. continuus. de duo bus reis conſti. l. duos reos.§. fina. idem in electionibus de elec. quapropter ⁊ in ſacramentis de conſe. diſtinc. iiij. ſi nō ſanctificatur vbi de hoc ſecundum principium. Tertio probatur hoc aliter. multa iura probant ꝙ ceptum non ha betur pro completo. ff. de verbo. ſignificatio. l. v.§. opere. ⁊ l. edificia.§. perfeciſti. ff. de auro ⁊ argen. lega. l. quintus.§. cui aurum. de noui operis nunciatio. ſtipulatio.§. opus. ad idem. C. quando dies lega. ced. l. ex his ſuper quo poſſes vi dere quod ſcripſi in regula qui prior. ⁊. q. pororum in parte ſecunda vnde nullum eſt teſtamentum incohatum nonduꝫ perfectum. inſtitu. quibus modis teſtamen. infirman.§. pe­nulti. in fine. ⁊ contraria ibi ſoluuntur nec iuuat preſcriptio incohata ſi fuerit īterrupta de preſcrip. illud. Inde dicitur ꝙ fruſtra velociter currit ⁊ priuſqͣꝫ peruenit deficit de pe. diſtin. iij. in caſum de renun. c. j. ⁊ nihil putatur actum cuꝫ ſu pereſt aliquid ad agendum. C. ad ſill̓. l. penulti. in fi. ex qui bus concluditur ꝙ imperfecta appellatio non iuuat ticiuꝫ nec imperfecta pronūciatio ligat lutium interim appellan­tem. Quarto hoc idem ſatis aperta ratione probat̉. po ne ꝙ ticius qui incohauit appellare excommunicatus inte­rim appellationeꝫ nō perficit. vel epiſcopus qui inchoauit excōicari lucium non perficit pronunciationem poſt illi appellationeꝫ. nullus dubitat quin primo caſu teneat excō municatio ⁊ in ſecundo teneat appellatio. pura enim excō­municatio non poteſt eſſe impendenti de appella. paſtora­lis. ſi ergo ſtatim in ſui pronunciatione tenuit ſubſecuta ap pellationis perfectio illam non vitiat. Idem dico de ap­pellatione in ſecundo caſu. ſicut ergo al̓s actus medius al̓s efficax ad impediendum impedit prouiſionē incohatam vt probat̉ de reſcrip. conſtitutus de conceſ. preben. c. fina. e. li. nam primo caſu ſtatutum numeri iuratum poſt monitorias annullat executorias ſubſecutas: ⁊ ſecundo caſu reuocatio ſuꝑueniēs.ſ. poſt vacationē ⁊ petitionē an̄ collationē exe­cutoris appellationē ānullat: ita ī ꝓpoſito excōicatō media in pͦ cāu ligat ⁊ appellatio media ſcd̓o cāu tenebit̉ vt ſic nō pōderemꝰ iſta p̄ambula appellatiōis vl̓ excōicatiōis ſꝫ ſolū verbū excōico vl̓ appello ſic̄ al̓s dr̄ penā eligētis īdignū nō deberi ex ꝯſenſu ⁊ p̄ambulis electiōis niſi fiat electiōis ꝓnū ciatio de elec. ꝑpetue. e. li. reꝗrit̉ ergo actꝰ ꝑfectus ſic̄ ⁊ al̓s annus ꝑfectus. e. ti. cōmiſſa. j. rn̄. Et ſi dicas iſta ꝓcedē ī pe nalibꝰ dico ꝙ ꝓcedūt ēt cū q̄rit̉ de effectu electiōis vt pꝫ d̓ ele. eccl̓ia. j. Quinto ſpāliter ꝯͣ ticiū inducit̉ qd̓ ſibi īpu­tet cū potuerit ſibi ꝓuidē porrigēdo cedulā appellationis nec hēat neceſſe īſtare lecture ⁊ ſic nō potuiſſet p̄ueniri. sͣ. eo. li. d̓ appel. ⁊ in hͦ bn̄ ſit cautus ꝗ timet hūc caſuꝫ. Se xto ꝯͣ ep̄m ꝓ lutio inducit̉. xj. q. j. quicūqꝫ de iudi. nouit ver. nec illd̓. ex ꝗbꝰ pꝫ ꝙ ẜm legē illā theodoſianā īpedit ꝓnun­ciationē incohatā ꝗ petit remitti ad eccl̓iaſticum iudicē ita ergo īpediat ꝓnūciationē īcohatā is ꝗ appellat. fac̄ de ap­pel. ſuꝑ eo. e. ti. ex ꝗbꝰ ꝯcludit̉ ticiū ligatū ⁊ lutiū. ij. ligatū. So. circa ſol̓onē qōnis eſt ſciēduꝫ ꝙ Princiualus qui diſputauit pͥmū mēbrū tenuit nil ſpālit̓ allegās ī ſol̓one: in ducere tn̄ poterat tex. canonis. ij. q. vj. arguta ꝙ appellatō tuet̉ incohantē ⁊ aꝑte formabat qōnē cū excōicatio preceſ ſit verbum appellationis. Sed ad aperiendam qōnis veritatē in pͥmo excludamꝰ de qōne caſus nō dubios ⁊ erit bonus modus ſoluendi ne fiat prolixa diſtinctio planū eſt ꝙ articuli dubij non eſſent niſi poneremus appellationes legitimas. nam friuola etiam precedēs non vitiat. ergo nec concurrens. Itē nō eſt queſtio dubia vbi diceremꝰ ꝙ ticius prius porrexerat appellationem quam poſtea ex abundan­ti legebat vel quando epiſcopus primo per alium protule­rat ſententiam quod poterat etiam diffinitiuam de re iudi­cata. c. ſina. sͣ. e. lib. quā poſtea ex abūdanti repetebat. Itē nil dubij habet queſtio vbi ticius qui incohauit appellare in verbo appellationis ⁊ expreſſione cauſe preuenit epiſco­pum excommunicantem vel quando epiſcopus qui incoha uit excommunicare in verbo excommunicationis preuenit lutium appellantem ⁊ de expreſſione cauſe non repeto quia licet vtrobiqꝫ ſit cauſa exprimenda tamen pretermiſſio cau­ſe in appellatione ante ſententiam illam vitiat: in excomniū nicatione vero non licet proferens penam incurrat. sͣ. eo. li. de ſententen. excommuni. c. j. Remanet ergo queſtio dubia quando poſt incohatam appellationem ante verbuꝫ appel lationis ⁊ cauſe expreſſionis interuenit excommunicatio ti­cij vel quando poſt incohatam pronunciationem ante ver­bum excommunico interuenit appellatio lutij vel quando dubitatur qd̓ verbum preceſſerit licet ſciatur quis incoha­uerit vt ponit queſtio. nec queritur an appellatio deuoluat ſed an vinculum impediat in his dubijs audacter dico ꝙ ſi poteſtatem haberem ius poſitiuum producendi ſtatuerem de forti equitate ꝙ potior eſſet qui prius incohauit appel­lare vel excommunicare vt ſit locus preuentioni vbi nō fiat doloſe ⁊ compleat̉ eodem contextu actus incohatus. ⁊ per hoc vltimum reſpondeo ad id quod dixi in parte ſecunda vbi hoc idem de dolo dixi. nec obſtat de appellatio. oblate cum ſimi. pro hac ſolutione faciunt iura que probant locuꝫ eſſe peruentioni. de appellatio. vt debitum. sͣ. eo. li. de reſcri. duobus. ff. de verbo. obliga. ſi ticius. ⁊ faciant que dixi in pͥ­ma parte ver. item video. ⁊ que faciunt in contrarium ite­ligantur de incohatis que non perficiuntur vno contexi. Sed quia non eſt meum ius de nouo producere ſed de iam ſtatuto quid ſit iuſtius reſpondere dico ꝙ de rigore ligatꝰ eſt ticius quem incohantem appellare preuenit epiſcopus in pronunciatione ⁊ lutius ligatus non eſt qui epiſcopuꝫ in cohantem excōmunicare preuenit in appllatione ad quod induco principal̓r dec. ſi duo. sͣ. eo. lib. de procura. per quā patet ꝙ non ponderatis preambulis litis vel ꝗs illā īcoha­uerit ille de procuratoribus pluribus dicitur occupaſſe vel adueniſſe ⁊ pͦ ꝯteſtat̉ litē qͦ p̄eſt ſubſtātiale in dn̄o litꝭ vel in ſtantie ſeu ī ꝓpoſito nō ponderabo p̄abula vl̓ exordia ſnīe vel appellatiōis vl̓ ſolū ꝗs in ſubſtātialibus illoꝝ actuum preuenerit: ſic vbi ſnīa eſt ſubſtātiale eius de quo querit̉ nō